Zo, ik had zin om weer eens wat te schrijven voor mijn blog. Het is alweer veel te lang geleden! Ik had me voorgenomen om Twitter bij te houden en ook deze blog… maar in de praktijk blijkt dat toch lastig. De belangrijkste reden is dat een reis als deze vol verassingen zit. En het soms zo compleet onverwachte wendingen krijgt dat je eigenlijk niet weet hoe je het op moet schrijven. Of wanneer je er tijd voor kunt vinden.
Maar goed, nu heb ik weer wat tijd.
Als je deze blog voor het eerst leest: we zijn in Spanje en om de voorgeschiedenis te lezen raad ik je aan om eerst deze eerdere posts te lezen:
Deel 1 – Overal vuurtjes aansteken
Deel 2 – God aan het werk in Ourense
Het gaat goed!
Om te beginnen wil ik zeggen dat het erg goed met ons gaat! We zien God werken en we zijn erg blij dat we aan deze onderneming zijn begonnen. Maar dat ging niet makkelijk vanaf het begin. Ik herinner me nog goed de dag dat we vertrokken. Dat was 5 april. We waren de dagen ervoor druk bezig geweest om de camper, die we van mijn broer Johan mochten lenen, klaar te maken voor vertrek. Dat was nogal een uitdaging! Vooral omdat er nogal wat lekkage was in de camper. Met hulp van m’n schoonvader lukte het om alle gaten dicht te maken in het dak.
Maar toen ik de dag van vertrek in de camper keek, lekte er opnieuw water door het dak!
Bovendien waren de weersvoorspellingen extreem slecht. Er werd sneeuw en kou verwacht. Ik vertrouwde ook de kachel niet helemaal, want die deed het soms wel.. soms niet. Aaargh… dit voelde niet goed! Met z’n zessen in een vierpersoonscamper in deze omstandigheden…
Op dat moment had ik graag de stekker uit de onderneming willen trekken. Maar er was niet echt meer een weg terug.
De huurders arriveerden… maar wij voelden ons zó niet klaar voor deze reis. Toen Evelyn en ik wegreden keken we elkaar aan en zei ik: we lijken wel knettergek dat we dit doen. Want we wisten niet eens waar onze volgende stop zou zijn. Verder zijn er allerlei Covid beperkingen waar we voortdurend aan herinnerd werden door mensen. We besloten maar niet teveel te weten over alle regelgeving. God riep ons door Europa te gaan, of het nou op slot zit of niet. Maar we hadden deze hele reis wel heel weinig voorbereid. Het enige dat we hadden was deze roeping in ons hart, deze rust, die je nauwelijks aan iemand uit kunt leggen. We hebben bij ons vertrek best wat fouten gemaakt op sociaal vlak: niet (goed) afscheid genomen van de bekenden, zoals buren.. misschien wel vooral omdat we gewoon niet kunnen uitleggen wat voor onderneming dit is en onze eigen onzekerheden daarover.
Het is makkelijk om te zeggen tegen mensen: we gaan werken voor een organisatie in Spanje. Of zo iets dergelijks. Maar het echte verhaal is: God roept ons weg bij ons huis, om door Europa te gaan en vuurtjes aan te steken… of zoiets. Geen planning, geen budget. Ook maar weinig ervaring op dit vlak. Maar gelukkig zouden we niet alleen gaan. We gaan samen met vrienden, in ieder geval in het begin. En het belangrijkste: Jezus gaat met ons mee! (Mat 28:20).
Uit ervaring weet ik ook dat God ons juist dáár wil hebben. Waar we volledig afhankelijk zijn van Hem. Want als Hij niets doet… dan wordt het ook niets! Maar als we risico’s nemen, geloofsstappen zetten, dan ga je God zien werken.
Een paar foto’s van deze eerste week…
Overnachting uit Duitsland. Eerste keer eten in de camper. Sneeuw op de camper bij onze 2e nacht. Ruben en Laurens met traktatie voor afscheid op school.
Ourense – het vervolg
De vorige keer schreef ik over onze eerste echte stop in Ourense (zie kaartje beneden). Er is daar in een week tijd erg veel gebeurt! Verschillende mensen ontvingen de Heilige Geest en mensen beleden hun zonden. Soms hele heftige dingen! En Jezus maakte ze vrij!
Eén persoon uit die kerk wilde graag meer van God zien in zijn leven. Hij zag dat z’n leven niet leek op wat er in de Bijbel staat. Hij wilde Jezus echt volgen zoals de eerste discipelen dat deden. Hij vroeg God om een teken. Of hij misschien met ons mee kon reizen, en alles achterlaten. Net zoals Jezus’ volgelingen alles achterlieten. Annemarie wist dit niet, maar stelde hem een simpele vraag: wat als Jezus jou nu zou vragen om net als Petrus (de visser) je netten achter te laten om Hem te volgen?
Dat was het teken waar hij om gevraagd had! Hij – zijn naam is Rodrigo – besloot met ons mee te gaan. Hij heeft z’n baan opgezegd en na een aantal weken is hij ons achterna gereisd! En hij is nu bij ons en is een aanwinst voor ons team!
We horen hele goede verhalen terug uit Ourense. De mensen zijn de dingen die we hen hebben laten zien zelf gaan doen en ze zien dezelfde resultaten! Een jongen uit de jeugdgroep van de kerk is begonnen te profeteren en de groep is aan het veranderen. Deze jongen gaat de straat op en geeft nu woorden van God door aan mensen die hij ontmoet! Heel bijzonder. Ook bidden de mensen daar nu zelf voor het ontvangen van de Heilige Geest en ook anderen hebben de Geest ontvangen en er zijn mensen gedoopt. Ook heeft deze kerk nu officieel besloten om het anders te gaan doen met de doop. Net meer een paar keer per jaar op vastgestelde momenten, maar mensen dopen zodra ze zich bekeerd hebben, in lijn met de Bijbel.
Veranderingen in de groep
Na deze mooie tijd besloten we als groep een aantal dagen op de camping te gaan staan, om uit te rusten en ons voor te bereiden op de volgende stappen. In die periode besloten Abraham en Annemarie weer richting Zwitserland te gaan (na nog wat andere plaatsen in Spanje aan te doen) en ging Andre terug naar Ourense om daar het werk wat begonnen is verder te versterken. Dit was geen makkelijke tijd en dit was de grootste verassing, dat we nu in deze veel kleinere groep verder zouden moeten. Toch had ik hier rust over, God was in deze situatie.
Dus op dat moment bestond onze groep uit ons gezin plus Caleb en Katherine.
Caleb doopt iemand in Ourense 
In Vigo, bij de oceaan 
De grens met Portugal over! Spreken in Ourense
Naar Portugal!
Toen we nog maar net in Spanje waren, kreeg Katherine een uitnodiging om naar een bevriend stel in Portugal te komen. We konden komen als groep en de camper voor hun deur parkeren. Het kwam goed uit dat de groep ondertussen wat kleiner was, want hun huis bleek niet zo groot.
Toen we daar aankwamen bleek dat dit stel wel erg koel met elkaar omging. Als snel werd duidelijk dat ze van plan waren te scheiden en de vrouw was al bezig met het zoeken naar een andere woning!
We gingen met beide in gesprek. Hoewel ze beide naar de kerk gingen, bleken ze het evangelie niet goed te begrijpen. Dat is het gevaar als je ‘kerkganger’ bent – je denkt het allemaal te snappen en je denkt dat alles goed zit tussen jou en God.
De vrouw was niet gedoopt en na het evangelie uitgelegd te hebben aan haar, werd ze gedoopt in de rivier waarbij ze haar zonden beleed aan God en haar aan man. Ze ontving vervolgens de Heilige Geest en sprak in tongen! Een compleet nieuw begin voor haar!
Bij de man was het verhaal ingewikkelder. Hij dacht dat hij al christen was en alles wel goed zat met hem. Dat het vooral aan haar lag. Hij was al gedoopt, maar toen we zijn verhaal beluisterden bleek dat die doop voor hem niet veel ingehouden heeft. Hij begreep op dat moment niet dat hij een zondaar was die z’n zonden moest afwassen om zich te bekleden met Christus, één te worden met Jezus dood en opstanding. In die tijd had hij last van demonen en baden mensen voor hem voor bevrijding. Omdat hij daarna lang op reis zou gaan leek het voor hen verstandig om zich te laten dopen zodat de demonen niet terug zouden komen. Dat had weinig met bekering en wedergeboorte te maken.
Na een aantal gesprekken begon hij te zien hoe hij zelf schuldig voor God stond en beleed hij onder tranen z’n zonden naar God. Daarna hebben we hem gedoopt. Toen hij uit het water kwam en we voor hem baden kwam er een kwaadaardige lach uit z’n mond en kwam er veel geschreeuw uit hem. Een paar mensen aan de kant keken verbaasd wat er aan de hand was. ‘Oh, er wordt iemand gedoopt.’ ‘Dit lijkt meer op exorcisme’ was het antwoord :). Inderdaad, demonen verzetten zich nog voor een laatste keer en hij werd vrij en begon in tongen te spreken. Wat mooi! Hun huwelijk is nu hersteld, want God is in de situatie gekomen.
We zijn daar ongeveer een week geweest en er zijn nog verschillende andere dingen gebeurt. Zo is de moeder die bij hen in huis woont ook gedoopt in water en met de Geest. Ook genazen verschillende mensen. Eenvoudige gebeden gewoon in dat kleine keukentje van dat appartement… maar met een enorme uitwerking. Een probleem met de ruggenwervels opgeheven en nog een paar andere dingen die ik me zo even niet herinner. We zijn niet in hun kerk geweest, maar deze verhalen zijn daar rondgegaan en hebben best wat stof doen opwaaien!
We voelden ons al team heel gesterkt hierdoor. Want het kleine groepje waarmee we verder waren getrokken waren niet de meest ervaren en zelfverzekerde mensen, best onzeker. Toch heeft God ons ook kunnen gebruiken. En zo krijg je juist ervaring, je leert deze dingen door ze te doen. Je kunt ze niet leren door alleen de Bijbel te lezen. Je moet de dingen die erin staan ook gaan doen!
Ik denk altijd: als God mij voor dat soort dingen kan gebruiken, kan hij iedereen gebruiken. Het geheim is: beschikbaar zijn, tijd vrijmaken, risico’s nemen, bidden.. kortom: geloven in Jezus woorden! Dan gaat God aan het werk en gaat ons leven meer op Jezus’ leven lijken.
Weggestuurd uit Cáceres
Na Portugal zijn we vertrokken naar Cáceres, Spanje. Hier woont de contactpersoon die we vanaf het begin in Spanje hebben en die voor ons de deur naar Ourense heeft geopend. Ze kent verschillend mensen waarmee ze het evangelie heeft gedeeld en ze wilde graag dat we hen zouden ontmoeten. Ook waren kerken in de omgeving op de hoogte van onze komst door de verhalen die ze uit Ourense gehoord hebben en leken ze enthousiast hierover…
Toen we er nog maar net waren, gingen Katherine en Caleb gingen op bezoek bij een dame (Sandra) en haar moeder. Sandra is een vriendin van onze contactpersoon (Susanna). De moeder had last van een hernia. Na gebed verdween de pijn uit haar rug! Een groot wonder voor hen, want ze had er erg veel last van. Van Sandra was bekend dat ze eerder het evangelie had gehoord en dat ze graag gedoopt wilde worden. Ze baden voor Sandra – ik weet eigenlijk niet precies waarvoor – maar er gebeurde iets onverwachts. De Heilige Geest kwam over haar en ze begon luid in tongen te spreken! Ze spraken verder over de doop, en dat wilde zo ook zo graag. Een dag later zijn we opnieuw bij haar thuis geweest (nu was ik er zelf ook bij) en is de gedoopt in haar bad. Ook zijn daar nog andere mooie dingen gebeurt. Ik maakte er een video van en die hebben we gedeeld… en toen begon de tegenstand!
De video.. sorry, nog niet met ondertiteling…
Eerder hadden we namelijk al gehoord dat de pastors van de lokale kerk haar niet wilden dopen omdat ze samen leefde met haar vriend en niet getrouwd was. Maar toen de Heilige Geest zo over haar kwam, was het voor ons duidelijk: wie kan er nu nog bezwaar tegen haar doop hebben? Een beetje zoals in het verhaal van Cornelius in de Bijbel. We deden wat we altijd doen en zoals het in de Bijbel staat. In de Bijbel lees je dat mensen gedoopt werden direct na hun bekering. Het is onderdeel van de nieuwe geboorte, waar Jezus over spreekt. Het één worden met Christus’ dood en opstanding.
Maar deze doop buiten de kerk om bleek een probleem te zijn.
Als groep verbleven we op twee verschillende locaties. Maar de pastor heeft ons uit beide plaatsen laten wegsturen. Ze zagen het als rebels gedrag om hen te passeren (de realiteit is echter dat we een andere kijk op de doop hebben). De man waar Caleb bij verbleef maakte z’n excuses toen Caleb daar vertrok – het was niet persoonlijk zei hij. Ons contactpersoon had ook geen andere keus. Ook hoorden we dat de pastor alle kerken in de dorpen en steden in de omgeving heeft gewaarschuwd voor ons. We zouden een sekte zijn en niet met kerken willen samenwerken.
Maar toen gebeurde er iets bijzonders. Terwijl we dat nieuws te horen kregen, aan de tafel in huis bij Susanna, kwam er een bericht binnen van een pastor uit Mérida, een plaats ten zuiden van Cáceres. Hij had ons eerder uitgenodigd, maar dat was vóór de waarschuwing van de pastor uit Cáceres. Hij zei: We hebben gehoord wat er in Ourense gebeurt is. En we hebben de afgelopen tijd gebeden voor een beweging van de Heilige Geest. Ja, we hebben de waarschuwing ook gehad, maar toch zijn jullie morgen welkom in onze kerk! Kippenvel!
Naar Mérida!
Zo daalden we verder af naar het zuiden naar Mérida. Een plaats met een bijzondere geschiedenis. Ooit de hoofdstad van Hispania, een provincie van het Romeinse Rijk. En daardoor staat het vol met Romeinse bruggen, aquaducten, forums en tempels. Ik vind die dingen allemaal erg boeiend. Ook omdat dit bouwwerken uit de tijd van Jezus zijn. Deze stad is zo rond het geboortejaar van Jezus gesticht door keizer Augustus. Een mooie gelegenheid om wat geschiedenislessen aan de kinderen te geven.
Gebed voor genezing bij mensen in Portugal. Samen met Susanna’s groep de straat schoonmaken. Op deze rotonde hebben we een week gestaan. Op de camping bij Mérida De tempel van Diana in Mérida Het forum van Mérida Maarten in theater van Mérida. Kamperen in Mérida 
Spreken in de kerk van Mérida 
Evelyn en Katherine Uit eten bij de chinees Ontmoeting met Kenny in Sevilla.
We kwamen in het kleine kerkje en na een redelijk korte preek werden we naar voren gevraagd. Caleb en ik hadden afgesproken dat we wat zouden gaan vertellen, onder andere over wat er in Ourense gebeurt is. We hadden vooraf niet met de pastor gesproken en we wisten eigenlijk niet precies wat de bedoeling was. Toen we naar voren werden gevraagd keek ik achterom naar Caleb, maar hij was nergens te bekennen! Geweldig, haha. Ik blijf het spannend vinden om voor een groep te gaan staan, maar goed, ik moet er maar op vertrouwen dat God het zal leiden.
Dus toen stond ik daar alleen en ik heb het een en ander gedeeld over mijn eigen leven en hoe God gewerkt heeft. Caleb viel me later bij en vervolgens vroeg ik wie er gebed nodig heeft. Een man kwam naar voren en hij wilde graag de Heilige Geest ontvangen. De zaal was doodstil en ik vond het best ongemakkelijk om te bidden zo voor deze man zo voor al die mensen. Vooral omdat we verder geen uitleg vooraf konden geven, zoals dat bij een kickstart weekend wel gebeurt. Katherine en ik baden zachtjes voor deze man en na enige tijd viel hij luid in tongen bidden op z’n knieën en huilde van blijdschap om wat God zojuist gedaan had. Daarna gebeurden er nog verschillende andere dingen – meer mensen ontvingen de Heilige Geest, sommigen genezing. Geweldig! God deed het opnieuw!
De week daarna hebben we een kickstart weekend gegeven aan een kleine groep van deze kerk. We namen sommigen mee de straat op, om te bidden voor de zieken en vooral om hén te laten zien dat ze deze dingen zelf ook kunnen doen. Ik had twee jongedames mee en door hun handen heen deed God verschillende dingen! Ook gebeurde er nog iets anders bijzonders, iets wat ik 2 weken later pas hoorde – daar hoop ik de volgend keer wat over te schrijven.
Ondertussen kreeg Caleb vragen uit Portugal of we als groep terug konden keren. Het stel waarvan het huwelijk is hersteld kent namelijk nog een ander stel die ook het evangelie nodig heeft. En ze vroegen of we hierbij wilden helpen. God maakte duidelijk dat we als groep moesten doorreizen naar het zuiden, richting Málaga, maar dat Caleb zou terugkeren naar Portugal.
Vanmorgen namen we afscheid van Caleb. Rodrigo brengt hem op dit moment naar Portugal, een uurtje of 5 rijden. Morgen komt Rodrigo weer bij ons terug en overmorgen vertrekken we richting Málaga naar een volgend avontuur.
Aaargh, ik kan geen Spaans!
We hebben nog een aantal andere mooie dingen beleefd. Zelf ben ik erg bemoedigd dat God me gebruikt, ook al ken ik de taal niet. We zijn namelijk een aantal keren de straat op geweest waarbij Katherine vooral het woord deed en ik er een beetje bij stond te kijken. Dat voelt nogal nutteloos. Maar toen kwamen we een jongen tegen die z’n gouden ring kwijt was. Hij was druk aan het zoeken en Katherine en ik besloten te helpen. Ik wist gewoon dat ik de ring zou gaan vinden. We zochten vrij lang. Toen gaven we het op en deelde Katherine het evangelie met hem. Vervolgens vertrok hij – het was toen al donker. Omdat ik er van overtuigd was dat ik de ring zou vinden, zocht ik nog ongeveer 1 minuut verder. En daar vond ik de gouden ring in het zand! Maar we hadden geen gegevens van deze jongen. Dus we hingen een briefje op met onze gegevens. Een paar uur later, rond middernacht, ontvingen we plots een bericht. Het was van de jongen en hij was dolblij dat we z’n ring hadden gevonden! Zo kregen we opnieuw contact met hem en konden we de volgens dag meer met hem delen.
Of die keer dat ik weer eens verloren bij een gesprek op straat stond te luisteren naar het onbegrijpelijke Spaans van Katherine die het evangelie met een groepje jongeren deelde. Maar toen kreeg ik ineens een naam in m’n hoofd: Florence. Dus ik deel die naam met Katherine en ze vraagt aan de groep of de naam ‘Florence’ of ‘Florian’ voor iemand bekend is. Nee, niemand kent hem. Maar helemaal aan het einde van een prachtige avond met veel genezingen gebeurt er iets bijzonders. Uit het niets komt daar een jongen aan gehinkt die net een knieoperatie heeft gehad en nog veel pijn heeft. Hij had van vrienden gehoord wat er gebeurde door onze handen heen op straat en hij vroeg om gebed. We baden en de pijn ging weg. Hij was stomverbaasd en riep luid: “Wat is dit!? Wow!” Hij zei: “Volgens mij is deze ontmoeting niet toevallig, dit moet zo zijn!” Inderdaad waren we op een aanwijzing van God naar dit dorpje gekomen, een uur bij Mérida vandaan. En dat deelden we met hem. Toen was hij nog meer onder de indruk. Maar toen hij Florence bleek te heden (of meer precies ‘Florene’ de Roemeense variant van die naam, wat hij bleek uit Roemenië te komen) was de verbazing ook bij ons compleet! Dit is ook voor ons een nieuwe ervaring!
Ons gezin
Zoals ik eerder schreef gaat het goed met ons. We zijn ondertussen op veel plaatsen geweest en we vermaken ons allemaal prima. De kinderen hebben plezier en niemand mist het leven in Nederland. Gelukkig, want daar was ik wel een beetje bang voor, dat ze zich misschien zouden gaan vervelen. We zijn op veel fantastische plekken geweest, bij de oceaan, in warme thermenbaden, heerlijke lokale gerechten gegeten. De kinderen konden regelmatig spelen met andere kinderen. We hebben gezwommen en van het prachtige weer genoten. Tegelijk is het soms ook oncomfortabel met vliegen, hitte, weinig ruimte, problemen met de camper of auto, grote en kleine conflicten in de groep, besluiteloosheid over waar de volgende stop zal zijn.. maar we zouden dit allemaal voor geen goud willen missen. Zo’n reis met God is erg mooi en leerzaam en het allermooiste is dat je werk doet wat er écht toe doet. Waarbij mensenlevens voor eeuwig worden veranderd en er geschiedenis wordt geschreven. Je bent namelijk onderdeel van grote gebeurtenissen in levens van mensen.
Spanje heeft Jezus nodig en gisteren realiseerden we ons dat dit een van de weinige landen van Europa is waar nog nooit iets van een opwekking is geweest. De Reformatie van Luther is hier nooit gekomen en er lijkt nooit een beweging van de Geest te zijn geweest in de geschiedenis van Spanje. Ik geloof dat we hier verschil kunnen maken! Gisteren sprak ik met een man uit de kerk hier van Mérida over wat God allemaal deed op straat en hij was echt verbaasd. “Deze dingen gebeuren eigenlijk niet in Spanje. Spanjaarden zijn niet open.”. Ik vertelde hem dat Jezus wat anders zegt: “De oogst is groot, er zijn te weinig werkers“. We moeten de oogst binnengaan om die binnen te halen. En daar moet voor gewerkt worden. Wil je meedoen? Neem contact op…
Nou dat was het even voor nu! Tot de volgende keer!