Toen ik het vorige bericht schreef waren we nog in Torremejía, een plaatsje net onder Mérida. Ondertussen zijn we verder gereisd naar de provincie Málaga. We zijn eerst twee dagen bij de zee geweest in Torremolinos. Dat was leuk, maar we konden daar niet echt veel doen en we hadden het idee dat we daar niet op onze plek waren.
Veel Nederlanders…
Terwijl we in Torremolinos waren zijn we op zoek gegaan naar een AirBnb die we voor een langere tijd konden huren en waar we met een flink aantal personen konden verblijven. Dat is uiteraard vrij lastig, want het hoogseizoen is ondertussen aangebroken en het is niet makkelijk om dan nog een geschikte plek te vinden op hele korte termijn.
We zochten een huis voor 12 personen. Ons team bestond op dat moment nog uit ons gezin plus Katherine en Rodrigo. Maar we wisten dat binnenkort een gezin zich bij ons zou aansluiten. Die hadden we namelijk in Mérida ontmoet.
De familie McClure
In de vorige blog schreef ik hoe we de in de kerk van Mérida terecht waren gekomen. Op de eerste zondag in die kerk leerde ik Josiah kennen, een Amerikaan uit Pennsylvania van rond de 35 met een zwaar Amerikaans accent. Hij vertelde dat God hem 7 jaar geleden naar Spanje had gestuurd. Hij is toen uit de Verenigde Staten vertrokken zonder plan, met weinig geld, geen achterban. Hij wilde heel graag Spanje bereiken met het evangelie van Jezus. Maar dat bleek veel lastiger dan hij had gedacht! Vooral omdat hij geen woord Spaans sprak en hij dacht dat hij zich wel zou redden met Engels.
Toen ik hem vroeg hoe de afgelopen tijd voor hem was geweest, vatte hij dat in één woord samen: Dry. Hij had wel woorden van God gehad over een opwekking in Spanje, maar dat leek voor hem wel heel ver weg. Hij was ondertussen getrouwd in Spanje en was nu met zijn gezin (2 jonge kinderen) die zondag in de kerk. Dit was voor de eerste keer sinds de lockdown vorig jaar! Dus al ruim een jaar was hij niet meer in de kerk geweest! Die zondag dat wij er waren, waren ze dus voor het eerst in hele lange tijd weer in de kerk.
Ik heb Josiah maar even gesproken en in de twee weken daarna heb ik hem niet meer gezien.
Maar een dag of twee voordat we uit die regio zouden vertrekken nam hij contact op. “We willen jullie graag uitnodigen voor de koffie. We hadden jullie wel eerder willen spreken, maar het kwam er niet van omdat we het druk hadden met de afsluiting van het schooljaar.” Hij en zijn vrouw Alejandra bleken beide Engelse les te geven op een school in Mérida.
We gingen met ons gezin bij hen langs en we hadden een hele leuke tijd. We zijn een wandeling gaan maken in de hitte van de dag – geen enkele inwoner van Mérida waagt zich buiten rond 15.00 uur in de middag, zo heet is het dan! En terwijl we druk in de weer waren met alle kleine kinderen probeerden we zoveel mogelijk over elkaar te weten te komen.
We deelden wat God tijdens onze reis gedaan had en hij was erg onder de indruk. “This is Spain. These things don’t happen in Spain.“.
Hij had ook nog iets bijzonders te vertellen.
Josiah vertelde me dat hij onlangs een Zoom call had gehad met zijn studenten. Hij vroeg hen of iemand nog wat had beleefd de afgelopen week. Een van zijn studenten zei toen: “Ja ik! Ik werd afgelopen week in het Engels aangesproken door iemand op straat! Hij vertelde iets over God en ik vertaalde het voor mijn ouders. Dat was leuk!”. Josiah vroeg toen: “Weet je ook de naam van de persoon die je aansprak op straat?”. Toen zei de student: “Robbert”.
Nu is Merida toch een plaats met 60.000 inwoners en ben ik niet lang op straat geweest. Hoe groot is de kans dat ik één van zijn studenten aanspreek en die ook nog eens mijn naam onthoud? Meestal stel ik mezelf niet eens voor in zo’n gesprekje op straat. Voor Josiah was het in ieder geval duidelijk een teken van God.
Een dag later kregen we opnieuw een uitnodiging van Josiah en zijn vrouw om langs te komen. We gingen opnieuw naar hen toe en kort nadat ik zijn appartement binnenliep viel mijn oog op iets heel bijzonders. Ik wist direct waarom ze ons opnieuw hadden uitgenodigd!
Ik moet daarvoor eerst even iets uitleggen wat al eerder gebeurt is.
Paarden…
We waren namelijk in het begin van dit jaar in Polen, samen met Bram en Annemarie. Daar maakte God ons duidelijk dat we samen met hen op reis zouden gaan. Ik schreef daar in een vorige blogpost over. Op de dag van het vertrek uit Polen, had degene die ons naar Polen had uitgenodigd wat afscheidscadeautjes voor ons. Er was een cadeau bij waarvan ze niet wist of ze die aan Bram en Annemarie moest geven of aan ons. Dit was een schilderij, namelijk het volgende:
Ze zei toen dat ze het schilderij aan ons samen wilde geven. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wat ik er toen over dacht – misschien dat het wat onhandig was om dit samen te hebben. Maar aangezien we toch samen zouden reizen zouden we het in de camper kunnen ophangen of mee kunnen nemen!
Toen we eenmaal met onze reis begonnen waren was onze eerste stop in Spanje de stad Bilbao. Daar bespraken we wat spanningen in het team. Terwijl we zo’n gesprek hadden, stond er plotseling een prachtig wit paard voor ons. Het was ’s avond laat en het was donker. Maar op die kampeerplaats stonden een paar krachtige lampen en het paard ging midden in het licht staan, alsof het voor ons poseerde. Dat was een bijzonder moment. Iemand van ons begon toen over het schilderij van de wilde paarden die we gekregen hadden in Polen en ik herinnerde me ook dat toen ik wat informatie opzocht over Bilbao dat ik een foto tegenkwam op de Wikipedia pagina van Bilbao met wilde paarden daarop.
Een paar dagen later kwamen we opnieuw afbeeldingen van paarden tegen en dit werd een beetje een ding. Ik had er zo m’n gedachten over.. voor mij leek het erop dat de paarden stonden voor ons team dat in Spanje onderweg was en ieder paard voor iemand uit het team stond. Of zoiets. Ik had het niet helemaal helder, maar ik had wel de indruk dat God ons iets duidelijk wilde maken en sprak via die wilde paarden die we steeds weer tegenkwamen.
Nu terug naar het moment dat we voor de 2e keer het appartement binnenliepen van Josiah. Ik zag de volgende afbeelding bij hen in de hal hangen:
Wilde paarden! Ik zei tegen Evelyn: ‘Kom eens kijken… ik weet waarom we hier zijn. Ze horen bij ons team.’. Een paar minuten later vroeg Josiah ons: ‘Ik weet dat het super onhandig is met onze 2 kleine kinderen en dat we waarschijnlijk alleen maar een last voor jullie zijn.. dus ik begrijp het als je nee zegt… maar God heeft ons duidelijk gemaakt dat we met jullie mee moeten reizen.‘.
Wow! Ik wist direct dat God dit inderdaad gesproken had. Ik vertelde over de afbeelding van de paarden (waarom had ik die een dag eerder niet gezien!?) en hoe God daardoor heen sprak. Hij vertelde me dat dit schilderij er al hing toen hij het huis huurde 6 jaar geleden! Hij had het niet eens zelf uitgezocht… het hing daar al 6 jaar te wachten tot het moment dat wij daar zouden binnenwandelen!
Dit is God! Ik ben zo enorm onder de indruk hoe hij zichzelf laat zien als je Hem durft te vertrouwen en risico’s durft te nemen! Dit is de manier waarop God tegen mensen spreekt… op deze hele bijzondere momenten! Voor degenen die sceptisch zijn over God.. kijk hoeveel variabelen er zijn in dit verhaal en hoe klein dat kans is dat deze dingen toevallig gebeuren. God is zoveel groter dan we ons kunnen voorstellen!
We hebben direct tegen hen gezegd: Jullie zijn welkom!
Voor hen was dit een enorme stap. Het betekende dat ze hun huis moesten ontruimen waar ze ruim 6 jaar in hebben gewoond en de huur moesten opzeggen. Ook voor hen gold: geen uitgestippeld plan, alleen God die spreekt om te gaan. Het was lastig voor hen, maar ze hebben het gewoon gedaan. Helden!
Cuevas Del Becerro
Dus toen we daar bij zee waren bij Torremolinos wisten we dat we een plek nodig hadden voor 12 personen.
We zochten dus op korte termijn een huis waar we met een groep konden verblijven voor een maand. En het moet ook nog betaalbaar zijn. Zoals ik eerder schreef lukte dat niet, totdat we een AirBnb tegenkwam die opmerkelijk laag geprijsd was. Een ruime woning met tuin. 3 verdiepingen, 2 badkamers en in totaal 12 slaapplaatsen. De komende 6 weken geen enkele reservering en heel scherp geprijsd op slechts een uur afstand. Het enige nadeel: geen recensies. We vermoedden dat deze woning nog maar kort op Airbnb stond.
De woning staat in het dorpje Cuevas Del Becerro op ruim een uur van de stad Málaga. Na gebed besloten we de woning eerst voor een week te boeken en als het zou bevallen zouden we een maand bijboeken.
En zo hebben we het gedaan!
Toen we het dorpje inreden was ik direct enthousiast. Ik had direct het idee dat we op de goede plek waren. Het is ook echt een mooi dorpje met veel stromend water en daardoor groen. Ook zagen we opvallend weinig mensen met mondmaskers op straat – de eerste keer dat we dit in Spanje zagen. Deze mensen waren blijkbaar uit een ander hout gesneden dan de Spanjaarden die we eerder zagen in de grotere plaatsen!
We konden nog niet direct in de Airbnb, want we waren te vroeg. Ze waren nog bezig met de schoonmaak. Dus gingen we naar een bar om daar wat te eten en te drinken. Toen we de bar inliepen begrepen we dat deze net zou gaan sluiten. Oh ja, het was 14.00 uur, tijd voor siësta. Er kwam iemand naar ons toe die vertelde dat er verderop nog een bar open was. Hij wees ons de weg. Toen we richting die bar liepen, ging hij met ons mee om ons de weg te wijzen. Hij was erg vriendelijk en we spraken een tijdje met hem. Toen hij begreep dat we honger hadden, bood hij ons het stokbrood aan wat hij in zijn hand had.
Tjonge, wat een vriendelijke mensen hier en wat een vriendelijke man!
We vertelden hem heel kort waarom we in het dorp waren en dat we met elkaar op een missie zijn om mensen bekend te maken met Jezus. We nodigden hem uit in onze Airbnb, voor de volgende dag om 10.00 uur in de ochtend. Hij nam de uitnodiging aan en we namen afscheid van hem.
De volgende dag stond ik hem buiten op te wachten samen met Katherine. Ik voelde me een beetje zoals iemand zich voelt die aan het evangeliseren is geweest op straat en iemand na een goed gesprek heeft uitgenodigd voor de kerkdienst. Iemand zegt dan: ja ik kom. Maar in de praktijk komt men dan zelden opdagen. Dat had ik al een paar keer meegemaakt dus ik dacht. “Hij komt vast niet opdagen.”.
Maar ineens hoorden we: Ola! En daar was hij!
Hij bleek Salvador te heten. We dronken koffie samen en deelden meer over God. Het bleek dat hij slaapproblemen had en veel onrust in zijn lichaam. Ook was hij verslaafd aan alcohol en had hij ook daardoor veel overgewicht. We baden voor hem en hij was onder de indruk van wat er met hem gebeurde! Hij ervoer rust en hij begreep direct dat dit van God kwam.
Hij was erg blij met onze komst naar het dorp en hij nodigde hem ook uit bij hem thuis. Daar hebben we het evangelie met hem gedeeld en hebben we hem beetje bij beetje meer verteld over Jezus! Hij wist nauwelijks iets van de Bijbel en hij vond het allemaal erg boeiend.
Wat heel bijzonder was dat hij sinds onze ontmoeting direct besloot geen alcohol meer te drinken. Z’n vrienden in de bar vroegen zich af waar Salvador was en waarom ze hem niet meer zagen. Hij vertelde dat hij beter sliep en dat hij zoveel rust had als wij bij hem waren.
Naar ruim een week was het tijd om hem te dopen. Hij liet duidelijk zien dat hij zijn leven aan het veranderen was en sprak voortdurend over Jezus en God! Toen zijn we samen naar een meer gereden. Ik filmde de doop en heb er later een video van gemaakt en op Youtube gezet (zie hieronder).
Geweldig mooi! We zien een flinke verandering bij Salvador. We lezen samen met hem de Bijbel en zijn hele huis wordt opgeruimd. Hij praat vrijmoedig over wat God in zijn leven heeft gedaan aan de mensen in dit dorp waar hij al zijn hele leven woont! Iedereen kent hem hier en iedereen weet ook van zijn problemen en hoe hij zelfs niet langer wilde leven.
Hij blijft herhalen dat 17 juni de dag is dat God naar hem toe kwam! Hij wil nu dezelfde dingen doen als hij doet en stelt zelfs zijn huis en grond beschikbaar om een discipelschapsschool te doen! Dus we zijn druk bezig om dat voor te bereiden. Hij blijkt ook de eigenaar van een groot stuk grond midden in het dorp – perfect om met campers en tenten te gaan staan!
Rebecca en Sophie
Maar er gebeurde meer!
Afgelopen maandag had Salvador een (medische) afspraak in de stad Málaga. Hij vroeg aan Rodrigo of hij mee wilde naar de afspraak en Rodrigo stelde vervolgens voor dat we allemaal zouden gaan. Op die manier zouden we ook de straat op kunnen gaan. Josiah en Alejandra hadden ook nog niet eerder mensen genezen zien worden door hun handen heen. Dan konden we hen mooi meenemen en hen laten bidden voor zieken.
We hadden een goede tijd! Verschillende mensen genazen. We troffen een islamitisch gezin en we mochten voor de vrouw bidden. Alejandra bad en ze genas van verschillende klachten. De man bood tot twee keer toe geld aan, wat we natuurlijk afwezen. Ik liet hen een stukje uit de Bijbel lezen in het Arabisch op mijn telefoon. Toen begrepen ze wat we aan het doen waren (ze konden geen Engels en slechts een beetje Spaans). De vrouw las Markus 16 hardop voor: ‘ze zullen op zieken de handen leggen en ze zullen genezen.’. En ze begreep het!
Toen we even aan het uitrusten waren keek Rodrigo op de TLR Map en zag dat er 2 groene pinnen op de kaart stonden in Málaga. Da’s bijzonder… die waren er voorheen nog niet! We schreven naar hen en we vertelden dat we in Málaga waren en of we hen misschien konden ontmoeten. Het bleek dat ze in exact hetzelfde park aan het evangeliseren waren als wij op dezelfde tijd. We hadden hen net misgelopen, maar een uurtje laten ontmoetten we elkaar bij een pizzeria.
Hun namen zijn Rebecca en Sophie en ze komen uit Canada. God had hen een paar dagen terug duidelijk gemaakt dat ze naar Spanje moesten gaan. Ook eerder had God hen al verteld dat er een team in Spanje was wat hulp nodig had en dat ze zich bij een team zouden aansluiten. Ze waren op dat moment in Engeland en hebben toen een vlucht naar Málaga genomen. Ze wisten niet wat ze daar moesten doen en ze hadden geen connecties. Precies op het moment dat ze wat gefrustreerd waren (wat doen we hier, God?) ontvingen ze ons bericht. Dat was voor ons allemaal geweldig bijzonder! (Bekijk hier het verhaal vanuit hun perspectief!)
Nu is onze AirBnb te klein voor twee extra mensen. Salvador zei: er kunnen ook mensen bij mij thuis slapen. Nu slaapt Rodrigo bij Salvador en Rebecca en Sophie bij ons in de AirBnb. Samen zijn we een aantal dagen bezig geweest om het huis van Salvador op te ruimen. Dat was hard nodig! Hij heeft 30 jaar lang kranten verzameld en er ligt daarom een enorme hoeveelheid papier bij hem thuis. In eerste instantie wilde hij er geen afstand van doen, maar later zei hij: ik heb van God een nieuw leven gekregen. Die kranten horen bij mijn oude leven.
Op dit moment zijn we bezig om deze gigantische hoeveelheid papier af te voeren, verschillende containers vol! De buren en familie vinden het mooi dat die kranten eindelijk uit z’n huis gaan. Ze waren bang dat ze te zwaar waren voor de houten constructie op de bovenverdieping en dat ze door het plafond zouden zakken!
Tegelijkertijd zijn we plannen aan het maken voor een discipelschapstraining in dit dorp en om mensen erop uit te sturen. Salvador gaf zelf al aan dat we stapelbedden in z’n huis konden zetten en zijn veld midden in het dorp mogen gebruiken.
Op dit moment zijn we dus met een groep van 15! Dat hadden we nooit kunnen bedenken toen we uit Nederland vertrokken. Ik dacht dat we met ons gezin ergens eenzaam in het zuiden van Spanje zouden belanden – dit is enorm verassend voor ons! We vinden het allemaal erg mooi, leerzaam en gezellig! We hebben hier nog meer mensen ontmoet, ook Nederlanders die geëmigreerd zijn naar Sevilla voor Gods’ Koninkrijk.
Dit was het even voor nu! God is aan het werk in Spanje en we verwachten grote dingen mee te gaan maken de komende maanden. Bedankt voor het lezen! Wordt vervolgd!
Het veld van Salvador Een schotel met verse weekdieren…???? Prachtige omgeving! Wandelen met Ruben. Hij wil ondertussen landbouwer worden 😉 Eerste contact met Rebecca en Sophie In de keuken bij Salvador
2 reacties
Mooi getuigenis
Gods zegen wens ik jullie toe
Hallelujah!! Wat een geweldige dingen is God aan het doen. Heel veel zegen en keep us updated ???? liefs van ons!