Dit weekend gingen Alberto, Rodrigo en ik op pad om het evangelie te brengen. Dit wilden we al langer doen en vorig jaar hadden we het daar al over: om eens met z’n drieen zonder plan op weg te gaan en een paar dagen in een dorp of stad de mensen over Jezus te vertellen. Afgelopen weekend was het zover en we besloten naar de omgeving van Jerez de la Frontera te gaan.
Het was mooi! De mensen waarmee we spraken waren behoorlijk open en we konden voor best wat mensen bidden en goede gesprekken hebben.
Mevrouw bij de supermarkt
Alberto raakte in gesprek bij een mevrouw die voor een goed doel bij de ingang van de Mercadona (supermarkt) stond. Ze was heel geïnteresseerd in wat Alberto te vertellen had over Jezus. Ze bleek ook problemen te hebben met haar gezondheid. Ze had last van haar knie en ze vertelde dat ze een operatie nodig had. Alberto stelde voor er voor te bidden en dat mocht. Na een kort gebed stond ze versteld: ze voelde dat er iets was veranderd en de pijn was uit haar knie verdwenen. Ze wilde heel graag meer weten dus we gaven haar een kaartje van de film The Last Reformation: The Beginning. Ze vertelde dat haar zus ook geïnteresseerd is in dit soort dingen, omdat ze aan reiki deed. “Hier, laat haar deze video bekijken” en we gaven haar een kaartje met het verhaal van de reiki-meester die Jezus ontmoet.
Bidden voor man na de kerk
In de plaats waar we waren, waren relatief veel evangelische kerken (4 stuks). Dat komt omdat de plek dichtbij Gibraltar ligt (Brits, dus protestants), maar er ligt ook een Amerikaanse marinebasis dichtbij. Ook via die weg is het evangelie in de Spaanse gemeenschap terechtgekomen.
We besloten een van de kerken te bezoeken. De voorganger waren we vrijdagavond al tegen het lijf gelopen. Een hele enthousiaste pinkster-voorganger. De kerk was vrij groot en hij hield een mooie preek. Aan het einde riep hij iemand naar voren. Een man kwam strompelend op krukken naar voren. Ook zat een oog half dicht. De voorganger bad voor genezing, samen met de rest van de kerk. Toen zag ik iets wat we vaker tegenkomen. Er was wel een krachtig uitgesproken gebed, maar niet de verwachting dat de man daarna ook echt zonder krukken zou kunnen weglopen.
Na de dienst liepen we op de man af en vroegen we of we nog wat meer voor hem mochten bidden. Dat vond hij goed. En na iedere keer bidden vroegen we hem om te testen of het al beter ging met zijn been. Hij zei steeds ‘mejor’, oftewel: beter. Op een gegeven moment gaf hij ons een enthousiaste hug. Gracias! Blijkbaar was het nu helemaal goed.
Ik zei: dan heb je die ook niet meer nodig en wees naar zijn kruk. Hij gaf hem aan mij en rende bijna voor me uit naar buiten. Voor de kerk waar veel mensen nog stonden te praten stond hij daar te springen en zei: ‘Ze hebben gebeden en ik ben weer beter!’
We hebben toen nog een tijdje voor zijn oog gebeden. Hij zei dat hij er iets meer door kon zien, maar hier zagen we niet direct verbetering. Toen we even later iedereen vaarwel gezegd hadden, was zijn oog nog steeds half dicht. Maar hij stond wel enthousiast te praten over andere wonderen die God eerder in zijn leven had gedaan.
Een geweldige afsluiter van een heel mooi weekend!
2 reacties
Super,
Gods zegen toegewenst.
Dankjewel ❤️