Een aantal maanden geleden, begin dit jaar, nam een oude bekende contact met ons op met de vraag of we eens zouden kunnen afspreken. We kenden hem nog uit de tijd dat we in Denemarken woonden (2015-2016).

We hebben contact gehad via een videocall en kwamen er als snel achter dat we dezelfde visie hebben om mensen met het evangelie te bereiken. Hij vertelde dat God tot hem gesproken had over Spanje. Hij wilde graag eens met zijn gezin langskomen om hierover te spreken en om samen een week op pad te gaan. In maart hebben we deze week gehad en het was erg goed!

God leek het zo te arrangeren dat verschillende mensen zich bij ons voegden die week. Bijvoorbeeld Rodrigo en Sophie. Die zouden in eerste instantie eerder langskomen, vanuit Canada, zodat we hun zoon konden bewonderen. Maar door omstandigheden, kwamen ze uiteindelijk precies tijdens die week langs. Of Priscilla, een onbekende die ‘kwam aanwaaien’ met haar camper.

We konden voor deze week gebruikmaken van het discipel huis in de provincie Jaén, wat weer een echte zegen was. We danken God hiervoor. We zijn Peter en Ank ook erg dankbaar voor alle hulp die zij steeds weer geboden hebben tijdens ons verblijf daar, zij waren voor 6 maanden het beheerders echtpaar daar en we voelden ons elke keer weer enorm welkom en super goed verzorgd. Vanaf 1 april zijn zij weer naar Nederland vertrokken want hun 6 maanden in het discipelhuis zaten erop. We hopen ze weer snel eens terug te zien. 

Tijdens deze week hebben we elkaar beter leren kennen en hebben we mooie dingen gezien en gedaan! We gingen verschillende keren de straat op en ontmoetten o.a. een pastor van een lokale kerk in het park. We werden uitgenodigd en mochten in de dienst iets over ons en het werk delen. Ook kreeg iemand van onze groep een woord van kennis, dat er iemand met buikklachten zou zijn in de zaal. Die bleek er inderdaad te zijn en we mochten voor die persoon bidden.

Ook een mooi moment was toen we op straat waren om het evangelie te delen en voor genezing te bidden. Priscilla had daar nog geen ervaring mee en mocht toen voor het eerst zien hoe God haar ook op die manier wilde gebruiken. We wilden net vertrekken, toen ik plotseling een meisje en een jongen zag die problemen hadden. Het meisje liep helemaal krom en het leek of ze niet verder kon lopen. Ik gaf Priscilla een seintje en ze liep direct op hen af. Het meisje zei dat ze waarschijnlijk iets verkeerd had gegeten en ze een enorme buikpijn had en de dokter wilden bellen. Priscilla aarzelfde niet en legde haar hand op haar buik en stuurde de pijn weg, in Jezus’ naam. Onmiddelijk stond het meisje weer rechtop en zei: “het is beter”. Beide keken ons stomverbaasd aan en toen ze later (normaal) hun weg vervolgden bleven ze achterom kijken, terwijl ze bleven praten over wat er zojuist gebeurd was.

Deze maand gaan we voor een kleine 3 weken naar Nederland. Onder andere om het Connectie Weekend bij te wonen.

Deel deze post

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Laat hieronder een reactie achter

We vinden het leuk om van je te horen! Schrijf je reactie hieronder. Of als je prive een reactie wilt sturen kun je dat via deze pagina doen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.

Blijf op de hoogte...

Wil je per email op de hoogte blijven van onze reis? Schrijf je dan hier in..