Volg Mij

Toen ik terugkwam uit Afrika las ik het laatste hoofdstuk. Ik merkte toen dat God tegen me sprak. Hij zei dat ik al het andere moest laten varen en mee moest gaan in die ‘reformatie’ waar het boek over schrijft. (Dit boek is ondertussen in het Nederlands vertaald en hier verkrijgbaar).

Dat heeft ertoe geleid dat Evelyn en ik besloten de Baptistenkerk waar we deel van uitmaakten te verlaten en zelfs om mijn camerahobby aan de kant te leggen en ook niet meer mee te gaan naar Afrika. Want ook dat vroeg God aan mij. Het was niet zo’n logische stap, want de combinatie filmen en daarmee mensen bereiken was me op het lijf geschreven. Ook de samenwerking met Go and Tell vond ik heel waardevol.

Een paar weken na die beslissing gingen we naar Opwekking, de grootste christelijke conferentie van Nederland (of Europa?). We waren al jaren trouwe bezoekers, die het hele weekend bleven en kampeerden, maar deze keer was het anders. Normaal gesproken las ik uitgebreid het programmaboekje en wilde ik zoveel mogelijk diensten en sprekers meemaken. Nu keek ik er anders tegenaan. Want hoeveel preken heb ik in mijn leven gehoord die niets in mijn leven hebben uitgewerkt? Waardoor ik niet of nauwelijks anders ben gaan leven of denken?

Ik kwam tot de conclusie dat het luisteren naar preken vooral een ‘fijn gevoel’ geeft. Je leert nieuwe dingen en ons geloof wordt erdoor ‘opgebouwd’ voor enige tijd. Maar waar leidt het toe? Het doel is toch dat we het geleerde in de praktijk brengen? En ik zag dat resultaat niet. Zo leiden al die preken er niet toe dat er mensen van buiten de kerk tot geloof komen en Christus gaan volgen. Of dat wij als gelovigen effectiever worden in het uitdragen van ons geloof. Want de harde waarheid is: de meeste mensen in de kerk hebben nog nooit iemand anders tot Christus geleid. Dat is iets om je af te vragen. Ben je christen en lees je dit? Hoeveel mensen zijn er door jou toedoen discipel van Jezus geworden? De kans is groot dat het antwoord nul komma nul is. Is dat niet dramatisch? Want dat is toch de opdracht die Jezus ons meegaf?!

Ontzettend veel gelovigen sterven zonder dat ze één enkele andere persoon hebben gewonnen voor Christus. Voor veel mensen staat het leven met God volledig stil en leven ze niet het dynamische leven dat de eerste discipelen en apostelen leefden.

Tijdens het weekend bij Opwekking was ik echt gefrustreerd daarover. Ik liep daar over het terrein rond en dacht na over de dingen die we hadden meegemaakt, zieken die door een eenvoudig gebed genezen, demonen die uitgedreven werden, een andere kijk op de kerk. Tegelijkertijd dacht ik: hou ik mezelf niet gewoon voor de gek? Hier lopen duizenden christenen rond! Zou het echt zo zijn dat ik iets ‘zie’ of heb ontdekt wat al die duizenden mensen niet weten? Wie denk je wel niet dat je bent!? Dat was wat er toen door mijn gedachten ging.. De frustratie was vooral dat ik niet opnieuw naar preken wilde luisteren. Ik wilde in actie komen… of anders naar huis. Dat heb ik op zaterdag ook tegen Evelyn gezegd: “Ik heb hier geen zin meer in, ik wil naar huis!”.

Mijn broer Johan kwam met het geweldige plan om te gaan bidden voor zieken tijdens de conferentie, net zoals we dat ook op straat deden en geleerd hadden van Torben. Dus met enige schroom gingen we in het looppad van de mensen staan en spraken we mensen aan en vroegen we ze of ze klachten hadden waar we voor konden bidden. Toen we voor de eerste persoon konden bidden, zagen we op de achtergrond iemand enthousiast haar duim omhoog steken. We kwamen met haar in gesprek en ze bleek ook op de bijeenkomst van Torben te zijn geweest. Best bijzonder, want er lopen daar 70.000 mensen rond en bij Torben waren misschien 100 mensen aanwezig geweest.

We spraken af om de dag erna elkaar te ontmoeten in onze voortent om als groepje te gaan bidden voor zieken. Dus die zondagochtend zaten we met elkaar in de voortent van onze caravan en maakten we kennis met Ferry van der Marel, Karin Hekhuis en Eveline de Regt. Samen gingen we op pad. We mochten voor verschillende mensen bidden en ze verklaarden stuk voor stuk genezing te ervaren. Zo kon een meisje dat op krukken liep na gebed rennen zonder krukken. Ik filmde alles met mijn telefoon. Hieronder een filmpje. (Sorry voor de storing in het geluid)

http://youtu.be/8NRxM9s69Z4

We wisten niet dat bovenstaande werd gezien door een vrouw die met haar familie en vrienden voor hun caravan zaten. Je ziet deze familie op de 18e seconde van bovenstaand filmpje. Haar man zat daar in een rolstoel en zij zag met verbazing de genezing van dit meisje.

Eveline stapte zonder dat ze dit wist op dit groepje af en vroeg: “Is hier ook iemand die genezing nodig heeft?”. Meteen wees deze vrouw naar haar man. We vroegen of we voor hem mochten bidden en dat was goed. Hij had een spierziekte en zat daardoor al 10 jaar in een rolstoel. Hij kon in principe wel staan, maar zijn rug zat ‘vast’. Dus als hij stond, stond hij helemaal voorover gebukt met zijn gezicht naar de grond. Tot overmaat van ramp begon de laatste tijd de ziekte ook in zijn voet op te treden, waardoor hij daar niet meer op kon staan vanwege de pijn.

Vervolgens hebben we voor hem gebeden en zagen we gedurende 18 minuten gebed verbetering optreden! Het begon met zijn voet – de pijn verdween. Dit moedigde ons aan om verder te bidden en te verwachten dat hij volledig zou genezen. Ik legde dit vast met mijn telefoon:

Wow! We waren hier enorm van onder de indruk. Vooral door de eenvoud ervan. Simon was voor ons gewoon de volgende in het rijtje geweest van mensen die genazen – alleen zijn toestand was slechter dan de mensen waarvoor we eerder baden.

Wat het extra bijzonder maakte was dat Simon helemaal geen gelovige bleek te zijn en was naar de conferentie ‘gelokt’ door kennissen. Ze hadden hem uitgenodigd om een dagje langs te komen ‘op de camping’. Toen hij daar aankwam dacht hij: dit is geen gewone camping. Na deze gebeurtenis heeft hij zijn leven aan God overgegeven en tot op de dag van vandaag (twee jaar geleden) gaat het goed met hem en is hij verder gegaan met God. Simons’ verhaal kun je ook terug zien in de film die in 2016 door The Last Reformation is uitgebracht en op Youtube te bekijken is..

Dit was zo geweldig! Ik kan me weinig dagen herinneren dat ik zo blij was als die dag! Ik dacht: ‘dit moet Opwekking weten, we moeten dit verhaal vertellen!‘ Dus zijn we met dit verhaal en de beelden naar de leiding van de conferentie gegaan. Ze waren onder de indruk en Kees Goedhart, die die avond zou spreken, vroeg me of ik dit verhaal wou vertellen op het hoofdpodium. Dus die avond stond ik ineens te praten voor 10.000 mensen en werd het live uitgezonden op TV (Family7) en later nog vaak herhaald op de radio (Groot Nieuws Radio) en schreven verschillende media erover (“Ineens werd Simon een begrip”, “Hoe is het nu met Simon Ekkelboom?”).

Voor mij was het duidelijk. Inderdaad ben ik iets op het spoor, wat veel van die duizenden mensen die daar waren nog niet weten en waar we iets van hebben mogen laten zien. Bijzonder vond ik het hoe dit filmpje zo vaak bekeken is, terwijl ik er geen moeite voor heb hoeven doen. Voor alle andere filmpjes die ik heb gemaakt heb ik vele uren gezweet om er iets moois van te maken. En maar weinig mensen keken ernaar. Vervolgens leg ik mijn cameraspullen aan de kant, omdat God dat van me vroeg en leg ik iets vast op mijn telefoon en wordt dat ineens door ontzettend veel mensen gezien! Inderdaad wordt het leven veel avontuurlijker als je iedere ochtend begint met een uur te bidden en God te vragen of Hij je wil gebruiken voor zijn Koninkrijk!